یکماهی آباد ۴۳

شد سه ماه و یک روز

بابا صبحا بیدار میشم. کارامو میکنم. شب میشه. گنگ و گیج و بی هدفم. همه چی ناقصه بابا. هیچی کامل بودن قبل رو نداره. از همه چیزا یه تیکه ی بزرگشو کندن و غیب کردن

یکماهی آباد ۴۳...

بابا جونم سلام

من از این مرگ که نه به کوچک و نه بزرگ

نه به دانشمند و نه بی سواد رحم نمیکنه سردر نمیارم بابا

تو رفتی و مرگ رو دیدی و از ما جلوتری بابا

یکماهی آباد ۴۳...

قربونت برم بابا. تو وقتی رفتی توی خونه خودت بودی روی مبل خودت. مامان بود داداش بود عمه بود. ولی من بازم حس میکنم تنهابودی میگم کاش بقیه هم بودن. انقدر غصه میخورم که مریض شدم بابا. خدا صبر بده به اون مادری که بچه ی بی دفاع مظلومشو یه نامرد کشته و بیست روز پنهان کرده. چی به سر این مادر اومده بابا.چجوری شباشو صبح میکنه

یکماهی آباد ۴۳...

 بمیرم الهی بابا

چه محجوب و آروم رفتی. اگه تا اون لحظه که در صور میدمن رفتن نجیبانتو توصیف کنم بازم نه توصیفم تموم میشه نه داغ دلم سرد میشه. بااون زیر پوش سفیدت و زیرشلوار راه راه سفید. خودتم سفید. مث برف. صورتت سفید. یه پیرمرد قدبلند دراز کشیده بودی رو به قبله. رنگ مشکی دوس نداشتی. برات سنگ مرمر سفید گرفتیم با برگ موهای طلایی. آروم بخواب بابا. دخترت پوستش کلفته.

یکماهی آباد ۴۳...

صبر که ازتو برنمیاد یکماهی

تحمل داشته باش طفلک

یکماهی آباد ۴۳...

اگه فکر کردی یکماهی دست از سرت برمیداره روزگار بی صفت کور خوندی

شب و روز سرزنشت میکنم

برای این که پدرم خوب بود باغیرت بود زحمتکش بود

تف به ذات ذلیلت روزگار. تف به ذات پلیدت.

یکماهی آباد ۴۳...

خوبه بابا

همین در حد یک ثانیه هم که میای به خوابم قلبم باز میشه

حس میکنم نزدیکی بهمون

یکماهی آباد ۴۳...

 عجیبه

آدم انقدر ازاین دنیای کثیف سیلی میخوره

ولی باز دلش پراز آرزوئه.ول کن این دنیای متعفنو یکماهی.چقدر تو پوست کلفتی

یکماهی آباد ۴۳...

صبح شنبه ی تابستونیه بابا

ازهمون صبحاس که میومدم خونتون بهت سر میزدم

انگورای باغچتون رسیده بود

چجوری خونه ی امیدم خراب شد روی سرم بابا

یکماهی آباد ۴۳...